پائولو کوئلیو:
انسان هرگز نمیتواند از رویاهای خود دست بکشد. رویا خوراک روح است؛ همانطور که غذا خوراکِ تن است.
در زندگی بارها رویاهامان را فرو ریخته، و تمناهامان را ناکام می بینیم؛ اما باید به دیدن رویا بپردازیم ! اگر نه، روحمان میمیرد
اشو:
باید بگونه ای در زمین زندگی کنی که گویی در بهشت زندگی می کنی.
آنگاه می توانی وارد بهشت شوی.
تنها کسانی که از قبل در بهشت به سر می برند میتوانند وارد بهشت شوند، نه هیچکس دیگر. تنها کسانی که از قبل طعم شادی و نشاط را چشیده اند شایسته بهشت اند.
این زمین، این زندگی فرصتی است برای چنان هشیار، حساس و همساز شدن که بتوانی شادی و نشاط را در همه جا احساس کنی؛ نه فقط احساس کنی، بلکه جزیی از آن رقص شوی. خودت را در آن نیست کنی
آرتور شوپنهاور:
هیچ اختلاف مقام و منزلت و نژادی بزرگ تر از آن فاصله ای نیست که میان دو عده شکاف می افکند:
میلیون ها میلیون افرادی که سرهاشان را در خدمت شکم ها می گمارند و آن را چون وسیله ای در دست اراده می نگرند و اندک کسانی که آن میزان شجاعت در وجود آنها هست که فریاد بزنند: هرگز! سرِ من تنها باید ملازم خود باشد؛ باید بکوشد تا سر از کار این جهان رنگارنگ شگفت انگیز دربیاورد و سپس آن را به شکلی دیگر بسازد ، چه در قالب هنر و چه در قالب فلسفه ، به شکلی که شخصِ مرا خوش آید
اینها آزاده جانانِ راستین اند ، اشرافِ حقیقیِ جهان. مابقی رعیت اند و خاک زادان-زیاده خاک!
